Alphabet (Eva Mondeel)

27 november 2014, 16:52 Divers

Het brein groeit maar het wordt niet groter (althans niet binnen één mensenleven).

Dat is mijn opgedane inzicht na het zien van de film Alphabet.
Een concept dat we terug zien op meer plekken in de wereld.

Door de mogelijkheden van het World Wide Web, delen we ongebreideld kennis, kunst en muziek.
Hiervoor hoeft geen papier meer gemaakt en verbruikt te worden en geen cd gebrand en vervoerd te worden.
Het delen neemt toe, de productie groeit niet.

Het less is more principe is hier meer dan ooit van toepassing!

Terug naar de film.
In heftige streken wordt een beeld neer gepenseeld van het hedendaags onderwijs in de wereld.
Alsof we door een caleidoscoop de wereld bezien.
Wellicht te radicaal voor menigeen denk ik terwijl meneer Stern zijn verhaal uit de doeken doet en we kennis maken met zijn prachtige, gitaarbouwende, übergelukte thuis opgeleide zoon.
Fragmenten vanuit China laten ons zien wat de prijs is die de Chinezen betalen voor het hoge scoren op de PISA ranglijst.

We zien een depressief ogende jongen die stapels diploma's heeft voor 'het hoogst springen',
nummer één is in een wiskunde challenge

om vervolgens te horen dat er een enorm hoog zelfmoordcijfer is onder de jeugd.

Vooral rond de examentijd.

Dit wil niemand. Maar het zet aan tot denken. Op welke weg bevinden wij ons?

Hoog scoren op de PISA ranglijst is zeker een doel dat Nederland ook nastreeft. Hoe ver zal het hier gaan?

Wanneer grijpen wij (ouders, onderwijs, overheid) in?

We zien Pablo, de supermongool, die je gelijk wil omarmen. Dat is ook wat hij wil. Hij predikt

de liefde en met humor bovendien!

Net als neuroloog Gerald Hüther trouwens al brengt laatstgenoemde de boodschap zonder humor.

Door de film heen zit de stem van Sir Ken Robinson gevlochten met het beeld van Death Valley.

Ook hier is soms leven vertelt hij.

Toen het daar een keer regende was de vallei, die dus helemaal niet dood is, in het daaropvolgende voorjaar helemaal gevuld met bloeiende bloemen.

Zo gaat dat ook bij mensen. Schep de juiste condities en ze komen tot bloei.

De juiste condities ontbreken overduidelijk bij de duitse jongen die bij de security werkt.

Slechte woonomstandigheden en veel te weinig inkomen omdat hij 'in opleiding' is.

Het gevolg is duidelijk. Hij oogt machteloos , depressief en heeft veel woede in zich.

Die juiste omstandigheden had Pablo wel. Een wereld om hem heen die in hem geloofde.

Hij is de eerste downer die een universitaire studie afrondt.

Hoe het precies moet dat vertelt de film niet, wel dat het anders moet.

Omdat de wereld namelijk anders is geworden zoals dat steeds is gegaan en zal gaan.

Om elkaar te ontwikkelen op een zinvolle manier moeten we focussen op de persoon.

De wereld vraagt om diversiteit.

De tijd van de industrialisatie ligt achter ons en dus ook de behoefte aan repeterende mensen.

Leve het individu (in dienst van één betere wereld:-)!

Alphabet (Eva Mondeel)

Meest gelezen

Agenda