Beetje sterallures mag

Toneelvereniging 'De Vriendenkring' toont de voorstelling 'Gewoon Gewoon' van Jos Ahlers morgenavond om 20.00 uur voor de tweede keer aan het publiek. Na de eerste voorstelling schreef Manon Veenendaal de volgende recensie. 

Daar ging ik dan, op naar De Waldhoorn in Den Hoorn. Als theatermaker verheugde ik me erop de enthousiaste acteurs aan het werk te zien en daar mijn mening over te geven. Na het zien van een YouTube-filmpje van het toneelstuk van vorig jaar, had ik mijn vooroordeel klaar en was ik toch een beetje bang om een negatieve recensie te moeten gaan schrijven. Maar vanaf het begin tot het eind was ik blij verrast en zeer te spreken over deze hardwerkende acteurs. Het decor kwam goed tot zijn recht met de visie 'de kunst van het weglaten', waar ik persoonlijk veel van hou. Toen 'Danse Macabre van Saint-Saëns' als startmuziek door het leuke, frisse, mooie dorpshuis klonk, betrapte ik mezelf op een glimlach. Wanneer er gekozen wordt om, bij het begin, pauze en eind, klassieke muziek in te zetten, met de perfecte timing, krijg je van mij een dikke duim. Zodra Harry Gerritsma zijn eerste zin had uitgesproken, zat ik in plaats van actief met mijn bloknootje, ontspannen van deze voorstelling te genieten. Erik Plomp speelde niet zijn liefdespartner. Hij wás het. Niet met een overdreven slap handje en hoog stemmetje, maar 'gewoon' zo realistisch mogelijk. Een pittig en aandoenlijk stel. Heel herkenbaar. De zaal was muisstil en dat vind ik het grootste compliment wat je als acteur kunt krijgen. Geen onrustig gekuch en gegaap, maar gelach op de momenten dat de lach mag. Sietske Bakker maakte indruk met haar deftige moederrol. Dat ze in het echt (ongeveer) dezelfde leeftijd van Plomp heeft, viel door het 'geloven in het personage', niet meer op. Joop Groeskamp, Jacolien van Kooten en Joop Rommets maakten het, overtuigende, verstaanbare, grappige stuk compleet. Wanneer Gerritsma zijn woedeaanval prachtig, dankzij de opbouw er naar toe, heeft getoond, is de schrik vanuit de zaal te horen. Roel de Waard heeft het begrepen als regisseur en mag trots zijn op zijn acteurs, waar hij het beste uit gehaald heeft. Als ik dan toch een kritische noot mag geven: Na een voorstelling horen acteurs te buigen, bloemen te krijgen en naar de kleedkamer te verdwijnen. Om zich daar om te toveren als zich zelf, zodat ze welverdiend paraderend tussen het publiek van een borrel en aandacht mogen genieten met een beetje sterallures. Dus dat gezellige, waarschijnlijk typisch Texelse, lootjes trekken na een voorstelling, heeft voor 'De Vriendenkring' naar mijn mening geen meerwaarde. Het haalt alle aandacht weg, die de spelers juist zo nodig hebben. Doe het gewoon vooraf of gewoon tijdens een knutselavondje of na een gewoon toneelstuk, maar niet na 'Gewoon Gewoon'.

28 november speelt 'De Vriendenkring' de voorstelling 'Gewoon Gewoon' nog een keer. Hopelijk met dezelfde energie en met evenveel plezier, toi toi toi! Aanvang 20.00 uur in het dorpshuis De Waldhoorn in Den Hoorn. Bel voor kaarten 319439 of 319405.

Manon Veenendaal